PARAFIA W WIGRACH OTRZYMAŁA 5 MLN ZŁ DOTACJI NA REMONT TARASU DOLNEGO I MUR OPOROWY KLASZTORU
5 mln zł z rezerwy budżetu państwa dostała parafia w Wigrach. Dotacja pozwoli na kolejny remont zabytkowego klasztoru.
Tym razem modernizację przejdą eremy tarasu dolnego i mur oporowy klasztoru. Umowę w tej sprawie podpisali (4.07), w obecności wojewody podlaskiego, podlaski wojewódzki konserwator zabytków prof. Małgorzata Dajnowicz i proboszcz parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wigrach ks. kan. dr Jacek Nogowski.
Dotacja w wysokości 5 mln zł pochodzi ze środków wojewody podlaskiego otrzymanych od prezesa Rady Ministrów z ogólnej rezerwy budżetowej, co stanowi 99,94% wartości zadania.
ZESPÓŁ POKAMEDULSKI W WIGRACH ZOSTAŁ WPISANY DO REJESTRU ZABYTKÓW WOJEWÓDZTWA PODLASKIEGO W 1979 ROKU
Wojewoda Bohdan Paszkowski, podczas spotkania w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków w Białymstoku, podziękował ks. Jackowi Nogowskiemu za opiekę nad zespołem klasztornym Kamedułów. Podkreślił, że zabytek ten wyróżnia się pośród innych województwa podlaskiego, zarówno ogromem założenia, jak i kompozycją układu architektonicznego oraz wartością kulturową.
Proboszcz wigierskiej parafii przedstawił dotychczas zrealizowane prace przy klasztorze, przeprowadzone we współpracy i z dotacji WUOZ oraz opowiedział o dalszych planach konserwatorsko-budowlanych związanych z obiektem.
– Ochrona polskich zabytków jest jednym z priorytetów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dlatego jest mi niezmiernie miło, iż środki przyznane przez Prezesa Rady Ministrów trafią właśnie do Wigier. (…) Zespół pokamedulski świadczy o naszym dziedzictwie kresowym i symbolizuje to dziedzictwo, bowiem położony jest na pograniczu naszych ziem polskich, co dodatkowo podnosi jego walory historyczne czy kulturowe – mówiła prof. Małgorzata Dajnowicz – podlaski wojewódzki konserwator zabytków.
HISTORIA WIGIERSKIEGO KLASZTORU SIĘGA XVII WIEKU, KIEDY NA WYSPIE NA JEZIORZE WIGRY OSIEDLILI SIĘ KAMEDULI.
Początkowo budowali oni obiekty drewniane. Dopiero w latach 1704-1745 wzniesiono dom murowany tzw. forestarię, składający się z izby mieszkalnej i alkierza. Później powstał murowany kościół. Świątynia uległa zniszczeniu podczas I wojny światowej. Następnie została odbudowana według projektu architekta Oskara Sosnowskiego. Zniszczenia po kolejnej wojnie odbudowano w latach 1949-1955 według projektów inż. Władysława Paszkowskiego pod kierunkiem architekta Stanisława Bukowskiego.
